.: آوای آتش آبی :.
... بشنو از این دل خسته من ....: آوای آتش آبی :.
... بشنو از این دل خسته من ...خــاطره ... یادته؟
آن روز که آمدی تابستان بود و هوا آفتابی ...
و من مثل همیشه منتظر ...
منتظر اویی که قرار است در باران بیاید...
مگر به ما نگفته بودند که آن مرد در باران آمد ...
ولی آنروز هوا آفتابی بود٬ باران هم نمیبارید ...
شاید هم قرار بود که ببارد ولی فراموش کرده بود ...
کسی چه میداند؟
و من این را به فال نیک گرفتم...
و گمان کردم بااینکه او در باران نمیاید و بدون اسب است ...
همان است که عمری در رویاهایم نقش اول را بی غلط بازی کرده است ...
اما آن نازنین اهل پاییز٬ بی دلیل و شاید طبق قانون وداع سرنوشت ...
رفت ...
و من قهر کردم با آسمان ...
که اگر آنروز باریده بود٬ هرگز از خانه بیرون نرفته بودم ...
و شاید هرگز او را نمیدیدم ...
از آنروز که او رفت ...
ماه عزیزتر است ...
برای شبهای پر از آتش و پاییز تنهایی ام ...
باران چشمم دگر نمی گذارد ...
می گوید ٬ نباید گفت از کسی که بی بهانه تنهایت گذاشته است ...
و من می بارم ...
تا خاطره ی روز یا شبی دیگر ...
کشتی ... کشتیم !!
تو اشتیاقِ لطیف ِ ترانه را کُشتی
تو لذت ِ نفس ِ عاشقانه را کشتی
تو نقطه چینِ تلاقی ِ بودنم با من
شدی و زمزمه ی شاعرانه را کشتی
چه طرحی از شب ِ چشمت کشیده بودم من
تو بهترین اثرِ جاودانه را کشتی
به هق هقی دل ِ بیچاره را نشان کردی
سکوت ِ مبهم ِ بغض ِ شبانه را کشتی
شدی بهانه ی پروازِ من به هستی ِ عشق
چه شد کبوتر ِ نازِ بهانه را کشتی
برای مرگ ِغزلهام، سوگواری کن
بکش مرا و خودت را و بیقراری کن!
...
طناب دار بر گردنم
نفس هایم را می فشارد
قلبم آویزان است
و پاهایم بر چهار پایه ای است بی پایه
بغض می کنم
و امید رهایی دارم
حتی اگر چهار پایه را
دیگر توانی نباشد ....
هیچی نپرسین لطفا !
...سبز
و...
این مسیر محدب چشمهای تو نیست
راه را اشتباه نوشته‌ام یقین
تا بوی منظم عود در فضای منزوی سینه‌ام
این جور نرقصد...
سبز و...
چه خانقاه تاریکی ست این
که دستان کاگلی‌ام را به رطوبت قنوط آمیخته
و هو هو های من به سرفه های خشک پاییز می ماند
...سبز
و...
مرا از چند قدم نزدیک‌تر بخوان
که آفرینشم درکابوسی از حروف مرموز گم شده است
تا تو
در این ردای بلند تصویر مندرس مرا
فراموش کنی...
...
ببین چگونه لبه ی کاغذ
انگشت خط خطی هایم را
هی می بُرد
هی خون می چکاند
و چطور
پرسه های قلمت در من
مدتی ست –
- نیامده ،
می رود!!!
همهمه ی دختریست در من
دختری که پشت ِ سر ِ هم، جفنگ می بافد
و گندِ قصه ی خود را، قشنگ می بافد
دختری که صورتکی صورتی به چهره ی اوست
و طرح ِ قامت ِ خود را پلنگ می بافد
خدا و خلوت و مشتی سروده های خفن
نخ ِ خیال ِ بلندای تو ته ِ سوزن
انار ِ سرخ ِ بهشتی، لب و تب ِ قرمز
و سیب های خیالی ، نچیده در دامن
دختری بخاطر تو، پشت می کند به همه
ترا نشانده به شعر و ترانه و کلمه
دختری که جنس ِ وجودش، ردیف ِ دلتنگی ست
نبود ِ توست که هی می زند به او صدمه
در من
دغدغه ی دختریست-
با خیال کوچ
پیش از آنکه طعم ِ تیغ ِ نگاهت
مغزش را
تلخ
بُرش دهد!!!